Անհասցե
30.03.2011 Մեկնաբանություններ (9)
Նկատել եմ, ամեն անգամ կոմպից պոկվելուց էս տրամադրությամբ եմ լցվում =( չգիտեմ, ինտերնետնա մեղավոր, թե դու… (մռայլ դեմքով սմայլիկ): Ու միշտ սենց լինումա, երբ էտ օրը չենք շփվում, էն սենց զոռով որ ձեռից բռնած քաշում, տուն են տանում, իսկ քո հայացքը դեռ ճամփինա, սպասում ես… ու հենց անջատվում ես, քեզ թվումա, հեսա ինքը կմտնի 😦 Անկապ թափառում էի բլոգումս, պարզվումա ահագին տեղ ես զբաղեցնում էստեղ… տեսնես գիտես ? Էլ չեմ ուզում սենց շարունակվի, մռայլ տողերիցս կարդացի ու հասկացա, որ զգացմունքս վաղուց կոմայի մեջա, ու ես արհեստական իրան սնուցում եմ… մինչդեռ ինքը մեռնելա ուզում ! ու ոնց կինոներում են ասում` отпусти… так будет лучше
Ուֆ չեմ կարա, չեմ ուզում, բայց ատպուսկայու….
Շտո տը ոնց որ մեջը լիքը գաղտնիք ըլներ
🙂 ինքը գաղտնիք ծնվելա, 3 տարեկան գաղտնիք էլ մեռնելուա
Արդեն 3 տարեկան ա? Ասում են 2 տարին մեկ պիտի փոխես, որ վրեդ չմնա… իրա հոտը 😀
բա ես չեմ իմացել 😦 արդեն սերտաճելա
Բա դրան ինչ անեմ: Ըտեղ ես արդեն անզոր եմ 😀
էտ ես պիտի անեմ 🙂 ուժերս մենակ թե հավաքեմ…
Մենակ ուժերդ չէ, ինչ ունես չունես հավաքի 🙂 Մի օր հաստատ պետք կգա իմ ասած վիճակը 😀
եղավ, գնամ կամքի ուժիս հետևից
սիրահարված կալաբիկ :Դ