Skating
26.03.2010 Թողնել մեկնաբանություն
ազատ ու մի քիչ էլ խենթ… մտքեր, որ բարձրաձայնելու ուժ մեջս երբեմն չեմ գտնում
25.11.2009 Թողնել մեկնաբանություն
Բոլորն էլ ոգևորված էին Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրի մեծ սահադաշտի բացման առիթով, հատկապես երիտասարդները, ովքեր արդեն սահել էին սովորել «Կարապի լճի» բացօթյա սահադաշտում: Ի տարբերություն վերջինիս, մեծ սահադաշտը սահելու սիրահարներին է տրամադրվում երեկոյան վեցից հետո (մինչ այդ մարզվում են պրոֆեսիոնալները): Ինչևէ… Մեծ էր իմ ու եղբորս զարմանքը, երբ աշխատանքից հետո մոտ մեկ ժամ հերթ կանգնեցինք, քանզի իրենց մեծ պաշտոնում զգացողները` անվտանգության աշխատակիցները («ախրաննիկները»)` թվով չորս հոգի (երկուսը` լոլոզ-բոյով, երկուսը` կարճլիկ-հաստլիկ), հերթ պահպանելու փոխարեն անհերթ մարդկանց էին անցկացնում:
-Քնա՞ր, ի՞նչ եղավ,- ձայնեց լոլոզներից մեկը:
-Կարո՞ղ է` գնանք վերջը կանգնենք, որ մեզ էլ ներս թողնեք,- վրդովվեց եղբայրս:
-Հա՞, բան ա՞ էղել, ապե,- հակադարձեց մյուս լոլոզը:
Հակառակի նման, կարծես որպես պատիժ, հերթը ճեղքելով միշտ դեպի վերջն էր գնում «ախրաննիկներից» կարճլիկ-հաստլիկը ու նոր մարդիկ անցկացնում:
-Էս էլի վերջից են մտնո՞ւմ,- չդիմացավ աղջիկներից մեկը:
-Հա, քուրիկ ջան, վերջից են մտնում, ասա…,- լսվեց հերթական գռեհիկ պատասխանը: Read more of this post
Քոմենթահարթակ